Çayırda Uykulu Bebek

Bir zamanlar, çok uzaklarda, yeşilliklerle dolu bir çayır vardı. Bu çayırda yemyeşil otlar ve rengarenk çiçekler her yere yayılmıştı. Ve bu çayırda, en tatlı bebeklerden biri yaşardı.

Bebek, her gece annesiyle birlikte çayıra çıkıp yıldızları izlemeyi çok severdi. Annesi ona ninniler söyler, kucağında sallardı. Bebek, annesinin sesiyle huzur bulur, gözleri kapanır ve derin bir uykuya dalardı.

Bir gece, çayırda biraz farklıydı. Ay, bulutların arasından sıyrılarak parlak ışığıyla her yeri aydınlatıyordu. Bebek, annesinin kucağında sallanırken, yıldızların parıltısını gördü. Gözleri yavaşça kapanırken, rüyalara dalıp gitti.

Uzun bir süre geçtikten sonra, sabahın erken saatlerinde bebek uyanmaya başladı. Kucağında hala annesini buldu ve mutlu bir şekilde gülümsedi. Çayırda geçirdiği huzurlu geceyi hatırladı ve tekrar oraya gitmek istedi.

Annesiyle birlikte çayıra indiler ve bebek, yemyeşil çimenlerin üzerine uzanarak gözlerini kapadı. Kuşların cıvıltısı, rüzgarın hafif esintisi ve çiçeklerin tatlı kokusuyla birlikte tekrar uykuya daldı.

Ve o gün, çayırda uykulu bebek, en huzurlu ve mutlu uykusunu uyudu. Artık her gece, annesiyle birlikte çayıra inmeye karar verdiler ve birlikte yıldızları izleyerek, huzurlu uykulara dalıyorlardı.Çayır, onların en sevdiği yer haline gelmişti ve her gece birbirlerine sıkı sıkı sarılarak uyuyorlardı. Ve böylece, çayırda yaşayan uykulu bebek ve annesi, sonsuza kadar mutlu ve huzurlu bir şekilde yaşadılar.