Ay Yolu’nda Uykuya Dalan Küçük Yıldız

Bir zamanlar Ay Yolu’nda, milyonlarca yıldız arasında küçük bir yıldız yaşarmış. Bu yıldız diğer yıldızlardan farklıydı, çünkü geceleyin parlamak yerine uyumayı çok severdi.

Her gece diğer yıldızlar parıldarken, o sadece gökyüzündeki en parlak yıldız olan Ay’a bakar ve onun ışığında huzurlu bir uykuya dalardı. Ay’ın ışığı ona güven verir, sıcacık bir kucak gibi hissettirirdi.

Bir gece, küçük yıldız uyumaya çalışırken bir ses duydu. Bu ses, Ay’ın hafif esintisiyle geliyordu ve ona şöyle sesleniyordu: “Küçük yıldız, sen de benim gibi parlamalısın. Gökyüzünde herkes seni görsün ve seni sevsin.”

Küçük yıldız düşündü ve sonra kararını verdi. Artık sadece Ay’ın ışığında uyumayacak, kendi ışığını da parıltıya dönüştürecekti. Her gece, Ay’ın yanında parlamaya başladı ve diğer yıldızlar da onun güzelliğine hayran kaldı.

Ancak bir şey eksikti. Küçük yıldızın uykusu artık o kadar huzurlu değildi. Sürekli parlamak zorunda olmanın yorgunluğu onu sarıyordu. Bir gece, yıldızlar topluluğu yanına gelip ona dediler ki: “Küçük yıldız, sen bizim için en güzel haliyle parlıyorsun. Ama unutma, her yıldızın bir uykusu vardır ve senin de dinlenmeye ihtiyacın var.”

Küçük yıldız bu sözleri duyunca gözlerini kapattı ve Ay’ın ışığında tekrar huzurlu bir uykuya daldı. Artık her gece, sadece Ay’ın ışığında uyuyor ve rüyalarına huzur buluyordu.

Ve o günden sonra, Ay Yolu’nda en parlak yıldız olmaktan vazgeçti. Çünkü en önemli şeyin kendi iç huzuru ve uykusu olduğunu anlamıştı. Ve her gece, Ay’ın ışığında, huzurla uykuya dalan küçük yıldız, diğer yıldızlara da bu önemli dersi öğretti.