Körfez’in Uykusu

Bir zamanlar Küçük Körfez adında bir bebek vardı. Körfez, her gece yatağına yatıp gözlerini kapattığında, huzurlu bir şekilde uyurdu. Ancak bir gece, Körfez’in uykusu bir türlü gelmedi. Etrafındaki her şey sessizdi, ama Körfez bir türlü uykuya dalamıyordu.

Annesi, Körfez’in yanına giderek onu sakinleştirmeye çalıştı. Ona masallar anlattı, ninniler söyledi, ama Körfez hala uykusuzdu. O gece, Körfez’in yatağında yıldızlar parladı, ay yavaşça odanın içine girdi ve huzur verici bir ışık saçtı.

Körfez, ayın ışığında kendini rahatlamış hissetti. Yavaşça gözlerini kapattı ve derin bir nefes aldı. Melekler, ona huzurlu bir uyku getirmek için yanında durdu. Körfez, meleklerin nazik dokunuşları ile huzurlu bir şekilde uykuya daldı.

Sabah olduğunda, Körfez uyanıp annesinin yanına koştu. Annesine, meleklerin ona nasıl yardım ettiğini anlattı. Annesi gülümseyerek onu kucakladı ve “Melekler her zaman seninle olacak, Körfez” dedi.

O günden sonra, Körfez her gece meleklerin koruyucu kanatları altında huzurlu bir şekilde uyudu. Melekler, ona her zaman huzur ve güven verdi. Ve Küçük Körfez, her gece uykuya daldığında, meleklerin varlığını hissederek mutlu ve huzurlu bir şekilde uyurdu.