Elma Ağacı ve Uyuyan Bebek

Bir zamanlar uzak bir köyde, büyük ve gölgesi bol bir elma ağacı vardı. Bu ağacın altında her gün köylüler dinlenir, gölgesinde piknik yaparlardı. Ama en çok da bu ağacın altında uyuyan bebekleri seyrederlerdi.

Bir gün köylülerden birinin yeni doğmuş bir bebeği vardı. Bebeği, Elma Ağacı’nın altına götürdü ve nazikçe beşiğine yerleştirdi. Bebek huzurlu bir şekilde uyumaya başladı. O kadar huzurluydu ki, köylüler bile bebeğin uyumasını izlemek için ağacın etrafında toplandılar.

Güneş batarken, gökyüzü renkli renkli olmuştu. Ufukta kaybolan güneşin ışıkları, ağacın dallarına vurarak muhteşem bir manzara yaratıyordu. Bebek ise hala derin bir uykuya dalmıştı.

Gece yavaşça çökerken, yıldızlar birer birer gökyüzünde belirmeye başladı. Ay da yavaş yavaş yükselirken, Elma Ağacı’nın altında herkes büyülü bir sessizlik içinde beklemeye başladı. Bebek ise hala o derin uykusunda mutlu bir şekilde uyuyordu.

Sabah olunca, güneş doğarken bebeğin uyanmasıyla tüm köylüler sevinçle ayağa kalktılar. Bebek, Elma Ağacı’nın altında huzurlu bir şekilde uyandı. O an herkesin yüzünde bir tebessüm belirdi.

Ve o günden sonra, Elma Ağacı ve uyuyan bebekler arasındaki bağ daha da güçlendi. Herkes, Elma Ağacı’nın altında geçirdiği o huzurlu anları unutamadı. Ve o günden sonra, köy halkı hep Elma Ağacı’nın altında piknik yapmaya ve bebeklerini uykuya yatırmaya devam etti. Çünkü Elma Ağacı, onların kalplerinde her zaman özel bir yere sahipti.