Prensesin Uykusu

Bir zamanlar çok uzak diyarlarda, büyük bir sarayın içinde güzel bir prenses yaşarmış. Prenses, o kadar güzel ve nazik bir ruha sahipti ki, herkes onu çok severdi. Ancak bir gün, prenses beklenmedik bir şekilde derin bir uykuya daldı. Ne yaparlarsa yapsınlar, prenses uyanmıyordu. Saraydaki tüm doktorlar ve büyücüler çare aramaya başladılar, ancak bir türlü prensesi uyandıramadılar.

Bir gün, saraya uzak bir köyden bir genç kız geldi. Genç kızın adı Elif’ti ve o da bir zamanlar prenses gibi güzel bir kızdı. Elif, prensesin yanına oturdu ve ona ninniler söylemeye başladı. Geceleri prensesin odasında kalıp ona şarkılar söylemeye, masallar anlatmaya başladı. Zamanla, prensesin yüzündeki huzursuz ifade yerini mutluluk ve huzura bıraktı.

Bir gece, Elif prensese en sevdiği masalı anlattı. Masalın sonunda, prensesin gözleri hafifçe açıldı ve Elif’in yüzündeki gülümsemeyle karşılaştı. Prenses, uzun bir uykudan sonra nihayet uyanmıştı. Saray halkı sevinçle onu karşıladı ve Elif’e minnettarlıklarını sundular.

Prenses, artık herkesin sevgilisi haline gelmişti. Ancak o, Elif’in kalbine girmiş ve onun en yakın dostu olmuştu. İkisi birlikte sarayın bahçesinde gezerken, prenses Elif’e minnettarlığını ifade etti. Elif ise sadece gülümsedi ve “Ben sadece bir masalcıyım, prenses. Senin mutluluğun benim için yeterli” dedi.

Ve o günden sonra, prenses ve Elif en yakın dost olarak yaşamlarını sürdürdüler. Elif, prensese her gece masallar anlatmaya devam etti ve ikisinin dostluğu sonsuza kadar sürdü.