Şafak’ın Büyülü Uykusu

Bir zamanlar, şehrin en güzel ve sevimli bebeği Şafak vardı. Şafak, her gece annesiyle babasının yanında huzurlu bir şekilde uyurdu. Bir gece, annesi Şafak’ı kucağına alıp ona en sevdiği ninniyi söylemeye başladı. “Uyu Şafak’ım, uyu yavrum. Ay yıldızlar senin olsun. Rüyalarında uçsuz bucaksız bir denizde yelken aç, mutlu ol ve sevgi dolu bir dünyada uyan.” Annenin yumuşacık sesiyle Şafak, huzurlu bir şekilde uykuya daldı.

Derin bir uykudayken, Şafak kendini büyülü bir ormanda buldu. Renkli kelebekler uçuşuyor, kuşlar melodik şarkılar söylüyor ve çiçekler büyülü bir dans sergiliyordu. Şafak, bu güzellik karşısında büyülenmişti. Ormanda dolaşırken bir tavşan, ona bir maceraya katılmasını teklif etti. Şafak, heyecanla kabul etti ve tavşanla birlikte ormanın derinliklerine doğru ilerledi.

Yürüdükçe, karşılarına çıkan engelleri birlikte aştılar ve birlikte güldüler. Sonunda, büyülü bir gölün kıyısına vardılar. Gölün üzerinde yüzen suyun içindeki yansımalar, gökyüzündeki yıldızlar gibiydi. Şafak ve tavşan, göl kenarında oturup birlikte uzun uzun sohbet ettiler.

Güneş yavaş yavaş doğarken, Şafak uyandı. Yatağında annesinin yanında olduğunu fark edince mutlulukla gülümsedi. Annesi ona sarılarak, “Gördüğün güzel rüyalar senin içindeki sevgi ve iyilikle dolu kalbinin yansımasıydı, Şafak’ım” dedi. Şafak, annesine sarılarak teşekkür etti ve o günden sonra her gece büyülü rüyalar görmeye devam etti.