Sakinlik Masalı

Bir zamanlar, çok uzaklarda sakin ve huzurlu bir köyde yaşayan bir bebek vardı. Bu bebek, adıyla anılmayan, sadece “Sakinlik” diye çağrılan bir bebekti. Sakinlik, diğer bebekler gibi ağlamaz, huzursuzlanmaz ve sürekli gülümserdi.

Bebek Sakinlik’in en sevdiği şey uzun süreli uykularıydı. Her gece, annesi onu yatağına koyduğunda hemen uykuya dalar ve sabaha kadar huzurla uyurdu. Sakinlik’in uyku sırasında yüzünde bir tebessüm vardı, sanki en güzel rüyaları görüyordu.

Bir gün köylerine bir fırtına geldi. Rüzgarlar esmeye, ağaçlar sallanmaya başladı. Diğer bebekler korkuyla ağlamaya başladılar, ama Sakinlik hiç sesini çıkarmadan yatağında huzurla uyumaya devam etti. Fırtına dinene kadar Sakinlik, dışarıdaki karmaşadan habersiz, derin bir uykuda kaldı.

Fırtına sona erdiğinde diğer bebekler Sakinlik’in yanına koştu. “Neden hiç korkmadın?” diye sordular. Sakinlik sadece gülümsedi ve dedi ki: “Çünkü içimdeki sakinlik ve huzur beni korur. Korkuya yer yok benim dünyamda, sadece sevgi ve huzur var.”

Ve o günden sonra, Sakinlik’in etrafındaki herkes onun sakinliğinden ve huzurundan ilham aldı. Artık köyleri her zaman huzur ve sakinlik içindeydi ve bebek Sakinlik her gece başlarını yastığa koyduğunda, tüm köy onunla birlikte huzurlu bir şekilde uyurdu.