Uykuya Dalan Bebek ve Gecenin Sessizliği

Bir zamanlar, küçük bir bebek vardı. Bu bebek her gece yatağına yatıp gözlerini kapattığında, etrafı yavaş yavaş sessizliğe bürünürdü. O sessizlik, sanki tüm dünyayı sarmalıyor ve sadece bebekle onun sevdikleri kalmış gibi hissettirirdi.

Bebek, bu sessizliği seviyordu. Çünkü sessizlik, ona huzur verir ve rüyalarında ona güzel maceralar yaşatırdı. Gecenin sessizliği, onu sarıp sarmalayarak uykuya dalmasını kolaylaştırırdı.

Bir gece, bebek yine yatağına uzandı ve gözlerini kapattı. Etrafındaki sessizlik, yine onu sarmalayarak huzurlu bir uykuya hazırladı. Bebek, rüyalarında uçsuz bucaksız bir denizde yüzdü, renkli balıklarla oynadı ve gökyüzündeki yıldızları saydı.

Sabah olduğunda, bebek uykusundan uyanıp gözlerini açtığında etrafındaki sessizlik hala devam ediyordu. Ancak bu sefer, güne güzel bir şekilde başlamıştı ve bebek, gecenin sessizliğiyle dolu bir gece daha geçirmenin mutluluğunu yaşadı.

Ve o günden sonra, bebek her gece yatağına yattığında gecenin sessizliğini içine çeker, huzurlu bir şekilde uykuya dalardı. Çünkü o biliyordu ki, gecenin sessizliği ona her zaman güvenli ve huzurlu bir liman olacaktı.