Uyuyan Ağaç

Bir zamanlar çok uzak bir ormanda, büyük ve eski bir ağaç vardı. Bu ağaç, ormanın en huzurlu ve en güçlü varlığıydı. Gün boyunca kuşlar ağacın dallarında şarkılar söyler, sincaplar oynamak için etrafında koşardı. Ama en çok da ağacın altında küçük çocuklar oyun oynardı.

Bir gün, ormanda bir bebek ağaçla tanıştı. Bebek ağaç, diğer ağaçlardan farklıydı. Daha küçük ve daha narin görünüyordu. Ama büyük ağaç, ona gölgesini vererek onu korudu ve büyüttü.

Geceleri, bebek ağaç büyük ağacın dallarında sakin bir şekilde uyurdu. Büyük ağaç, ona ninniler söyler ve onu sevgiyle kucaklardı. Bebek ağaç, büyük ağacın güvenli kollarında huzur içinde uyurdu.

Zaman geçtikçe, bebek ağaç büyüdü ve güçlendi. Artık o da diğer ağaçlar gibi gökyüzüne doğru uzanıyor ve dallarında kuşları misafir ediyordu. Ama her gece, yine büyük ağacın altında huzurlu bir şekilde uyuyordu.

Ve böylece, uyuyan ağaçlar ormanın en güzel manzaralarından biri haline geldi. Çocuklar ve hayvanlar, onların huzur dolu uyuyan hallerini seyrederek kendileri de huzur buluyorlardı. Ve her gece, büyük ağaç ve bebek ağaç, birlikte uykuya dalıyor ve ormanın sesleri arasında huzurla uyuyorlardı.