Uyuyan Ağaç

Bir zamanlar uzak bir ormanın derinliklerinde, büyük ve eski bir ağaç vardı. Bu ağaç, ormanın en bilge ve en güçlü ağacıydı. Geceleri yıldızlarla konuşur, sabahları kuşları dinlerdi.

Bir gün ormanda dolaşan küçük bir çocuk, bu büyülü ağacı keşfetti. Çocuk, ağacın gölgesinde oynamaya başladı ve her gün onunla vakit geçirmeye başladı. Ağaç, çocuğun masumiyetini ve sevgisini hissetti ve ona sıcak bir dostluk sunmaya karar verdi.

Zaman geçtikçe çocuk, ağaca hikayeler anlatmaya başladı. Ona en sevdiği masalları dinletiyor, onunla şarkılar söylüyordu. Ağaç, çocuğun sesini duymaktan çok mutlu oluyor ve onunla birlikte olmaktan keyif alıyordu.

Bir gece, ormanda büyük bir fırtına koptu. Rüzgarlar esip, ağaçların dalları savrulmaya başladı. Ağacın büyük gövdesi sallanmaya başladı ve çocuk korkuyla ağacın yanına koştu. Ağaç, çocuğu korumak için tüm gücünü kullanıyordu.

Fırtına sona erdiğinde, çocuk ağacın yanına sokuldu ve onunla birlikte uykuya daldı. Ağaç, çocuğu kolları arasına alarak ona en güvenli ve en huzurlu uykuyu yaşattı.

Sabah olduğunda, güneşin ışıklarıyla uyandılar. Çocuk, ağacın gövdesine sarılarak ona teşekkür etti. Ağaç gülümsedi ve çocuğa şöyle dedi: “Seninle geçirdiğim her an benim için bir hazine. Senin sevginle yeniden doğuyorum.”

Ve o günden sonra, çocuk her gece ağacın yanına gidip onun gölgesinde uyudu. İkisi arasındaki dostluk ve sevgi her geçen gün daha da büyüyerek devam etti. Ve böylece, uyuyan ağaç ve küçük çocuk birbirlerine sonsuza kadar dost kaldılar.