Yamaç’ın Uykusu

Bir zamanlar, küçük bir köyde Yamaç isminde çok sevimli bir bebek yaşardı. Yamaç’ın en sevdiği şeylerden biri de uyumaktı. Her gece annesi onu sıcacık yatağına yatırır, huzurlu bir şekilde uyumasını beklerdi.

Yamaç’ın odası, rengarenk duvarları ve yumuşacık yatağıyla onun için bir cennetti. Anneleri her gece ona uzun bir uyku masalı anlatır, gözleri kapanana kadar hikayelerle dolu rüyalara dalarlardı. Yamaç, bu masalları dinlerken mutluluktan uykusu gelirdi.

Bir gece, Yamaç’ın uykusu hiç gelmedi. Annesi ona sıcacık süt verdi, huzurlu ezgiler söyledi fakat Yamaç bir türlü uyuyamadı. Annesi endişelenmişti, ne yapacağını bilemiyordu. Sonunda, Yamaç’ı kucağına alıp bahçeye çıktılar. Yıldızlar parlıyordu, hafif bir meltem esiyordu. Annesi, Yamaç’a gökyüzünü göstererek, “Bak Yamaç, yıldızlar senin için parlıyor. Onların ışığı seni uyutacak, sadece gözlerini kapat ve rüyalarına dal” dedi.

Yamaç, annesinin sözlerini dinledi ve gökyüzüne baktı. Yavaşça gözleri kapanmaya başladı, huzurlu bir şekilde nefes alıp verirken uykuya daldı. Annemizin kollarında huzurla uyuyan Yamaç, o gecenin sonunda en güzel rüyaları gördü.

Ve o günden sonra, Yamaç her gece annesiyle birlikte gökyüzüne bakar, yıldızları sayar ve huzurlu bir şekilde uyurdu. Her gece, annesi ona aynı masalı anlatır, aynı melodileri söylerdi. Yamaç, annesinin sevgisiyle büyüdü, huzurlu bir şekilde uyudu ve her zaman mutlu bir bebek olarak büyüdü.